WANDELDAG 6: Van Welsum naar Brummen

We hadden besloten om toch nog maar een keer een eendaagse tocht te gaan doen. De wekker op 5.15 uur gezet maar ik werd pas een half uur later wakker. Gelukkig stond alles klaar en konden we toch vlot weg om mijn compagnon op te halen Toen ook Klazien was ingestapt konden we richting Welsum rijden, het punt waar we vorige keer zijn geëindigd.

Nog even een kop koffie, een tút en der út, en toen konden we weer los. Op de planning stond 40 km. Het weer was een beetje fris, het extra jasje kon er eerst nog wel bij aan. Amper op weg kwamen we deze spreuk tegen 'Nie kakel'n maar eieren leggen is de kunst' Ter plekke meteen de 1ste foto gemaakt want wij voelden ons ten zeerste aangesproken.

En zo pakten we de route naar Santiago weer op en al kakelend wandelden we richting Terwolde. Een klein miezerig regen was er wel maar daar trokken wij ons niets van aan. Wel hadden we behoefte aan nog een kop koffie én een wc stop. Dat is in die kleine dorpjes én in de hele vroege ochtend vaak wel een probleem. Of er is géén horeca en wanneer dat er wel is, is het vaak nog niet open. Maar we hadden geluk! In Terwolde was een supermarkt (COOP) mét toilet voor klanten. De bakkerij aldaar had verschrikkelijke lekkere pecanootbroodjes én bovendien gratis cappuccino. Er waren geen stoeltjes om op te zitten maar de bloemen-inpaktafel was voor ons,  pelgrims, riant genoeg om op te zitten.
We vroegen een lieve aardige mevrouw een foto van ons te maken. Ze deed meerdere pogingen en van al die probeersels heb ik een collage gemaakt. Te leuk om te bewaren want al die ontmoetingen en bijbehorende gesprekken zijn zo verhipte leuk! 

Daarna de weg vervolgd langs de IJssel en na zo'n 14  km linksaf via de spoorbrug het water over gestoken en Deventer ingewandeld. De treinen raasden ons daar voorbij.
Wat was het leuk en bijzonder om door die hele oude Hanzestad Deventer heen te wandelen Genieten van alle mooie grote oude huizen en zo kwamen we vanzelf in het centrum terecht.
Klazien kreeg het lumineuze idee om in het stadhuis een stempel in ons pelgrimsboekje te vragen. Super bedacht natuurlijk, want de stempels die we tijdens onze tochten door Friesland vergaarden, missen we nu wel. In het stadhuis deden we ons verhaal met wat voor tocht wij bezig waren. Dan zie je de verbazing en bewondering op de gezichten van de mensen verschijnen. De balie-mevrouw vond het geweldig en natuurlijk wilde zo in ons boekje stempelen. Een aanwezige meneer wilde maar wat graag deze gebeurtenis voor ons fotograferen. Iedereen blij en wij het meest. De meneer en mevrouw wezen ons ook nog op de 2264 vingerafdrukken van Deventenaren gegoten in aluminium raamwerken. Geen vingerafdruk werd twee keer gebruikt, van baby’s tot hoogbejaarden vormen de doorsnee van de bevolking.  Het is een prachtige eye-catcher van het stadhuis op het Grote Kerkhof.

Het zou jammer zijn om te snel door Deventer heen te lopen. Nog even genieten van deze mooie stad en een kopje soep ging goed samen en daarna weer doorrrrr.....
Onderweg was er een kerk en daar konden we naar binnen om deze te bezichtigen. Maar als ik een bordje tegenkom met 'géén doorgang' dan blijf ik braaf staan. Klazien niet, die loopt door. Behalve  een leuke foto levert het nog meer op... wanneer je doorloopt zie je meer ;-)

Van Deventer gaat de route naar Zutphen, 18.4 km voor de boeg. Het weer bleef best meevallen en de diversiteit aan landschappen zo heel erg boeien. Het hoge water was, vergeleken bij vorige keer, aardig gezakt maar nóg konden we niet overal langs. 
De route volgen we via aanwijzingen in de gids 'Jacobswegen in Nederland' en de blauwe bordjes met gele pijlen. Die laatste zijn voor ons leidend en het boekje is aanvullend. Maar vanaf Deventer was er geen pijl meer die ons de weg wees. Toen werd het boekje bepalend en de telefoon moest helpen ons op het rechte pad te houden. Pijlen volgen vinden wij het leukst want dan kan de telefoon achterwege blijven behalve als er een foto moet worden gemaakt. Maar als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan. 

Onderweg zien we langs een bospad mensen 'iets'  fotograferen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en dus vroeg ik wat op die plek de moeite waard was om te worden bekeken. Hadden we dat niet gedaan dan waren wij doorgelopen en hadden we het misschien niet eens opgemerkt. Maar er was daar een hele kolonie ooievaars die daar in de bomen allemachtig grote nesten aan het bouwen waren. Een geklepper van die vogels van ja-welste. Schitterend! Weer wijzer geworden, want ik dacht echt dat een ooievaar een paal met een wagenwiel nodig had om een nest op te bouwen. Zo onnozel :-{

Eerder deze dag hadden we een rustmoment op de inpaktafel van de CO-OP, maar bushokjes zijn ook een goed alternatief. 5 Minuutjes met de kont op een koud metalen bankje doet soms wonderen. Heel even de rust en dan weer doorwandelen.

De route van Deventer naar Zutphen is 18.5 km. En nou ken je de stad Zutphen al je leven lang, vaker dan één keer geweest,  maar dit keer zijn we met open mond door deze prachtige stad  heen gelopen. De route ging door en langs een oude stadspoort naar de oude binnenstad. Het was genieten van die eeuwenoude huizen, gevels en hofjes. Wat een rijke historie! En hier scoorden we ook een stempel. Bij de Walburgiskerk waren een drietal dames die op onze vraag naar een stempel meteen de kast indoken en een bak vol stempels tevoorschijn toverden. Wij genieten daar van en zij genieten van onze verhalen hoe wij onderweg zijn Van St. Jabik naar Santiago. Ze vroegen ons hun een kaartje te sturen als we de tocht hebben voltooid.
Na deze belofte gedaan te hebben werd het tijd voor de laatste kilometers.

Even na Zutphen moesten we via een smal voetpad langs de IJssel gaan lopen. Aan het eind daarvan van zouden we het pad omhoog moeten volgen maar halverwege zag ik het al... we konden niet verder behalve via een scheve muur van basaltblokken omhoog klimmen. Er zat niets anders op :-) Terug lopen is dan géén optie want wij lopen geen meter teveel. Het zorgt bij ons voor hilariteit, lef en durf. Voordat wij op onze eindbestemming zijn, hopen we nog vele avonturen te beleven. De weg er naar toe is het belangrijkst!

Half 7 arriveerden we in Brummen waar onze chauffeur ons stond op te wachten. Wederom het pad 40 kilometer ingekort.

Van Sint Jacobiparochie naar Santiago de Compostella is het ca. 2948km
Vandaag 40 km = In totaal hebben we nu 234 km gelopen
Nog 2591 km te gaan :-)

Vanaf nu gaan we meer dagen achtereen lopen.