WANDELDAG 2: Van Jorwert naar De Knipe

We hebben het padje naar Santiago korter gemaakt! 
Klazien heeft mij half 8 van huis gehaald en toen zijn we naar het punt gereden waar we onze eerste wandeldag waren geëindigd, Jorwert! We kunnen de auto hier achterlaten want die zal later op de dag worden opgehaald door Klazien haar man. Mijn man gaat ons ophalen waar we deze dag zullen eindigen. Heel fijn dat onze mannen meedenken en helpen onze wandelplannen te realiseren!

Kwart over 8 liepen we, nog net niet fluitend, Jorwert uit richting Mantgum.
Het pad ging al snel langs en over boerderij-erven. De route brengt je op plaatsen waar je nooit en te nimmer op het idee zou komen om daar zelf te gaan lopen.
Bij Easterwierrum werden we een pad in gestuurd waarna we werden verrast met een prachtig uitzicht op een terp met een oude kerktoren uit de 12de eeuw. Eerder stond daar een St. Nicolaaskerk.
Vanaf de terp moesten we door een klaphekje het weiland inlopen.
De verschillende klaphekjes lieten we luidruchtig klappen, daar zijn ze voor. Het woord zegt het immers al: KLAP-hek.
Dat weiland door werd weer een avontuur toen we een wegversperring tegen kwamen met schrikdraad. Klazien durfde niet te voelen of er echt stroom op zat en ik had daar ook geen zin. We namen het zekere voor het onzekere. Rugtassen af en toen sluip door, kruip door.
Verder was het hink-stap-sprong vanwege de koeienvlaaien. Klazien ging slootje springen, ik liep er om heen. En zo huppelden we van bruggetje naar bruggetje. Deze moesten ook met gevaar voor eigen leven worden getrotseerd want het glibberde alle kanten uit en we wilden de sloot niet in.

Het was weer machtig leuk!

Voorbij Easterwierrum kregen we de 1ste stempel van deze dag. Die stempels is een sport op zich!  We waren heel blij dat er in Raerd toch iemand in het, anders gesloten dorpshuis, aanwezig was voor de volgende stempel. Het zijn op zich ook weer zulke leuke ontmoetingen, een verhaaltje en praatje, het maakt onze dag waardevol.
We hebben immers besloten om niet te gaan racen en te genieten van alles wat we tegen komen. 

We hebben nog maar 12 km gelopen en besluiten dan al een koffiestop te nemen op een, voor ons beide, gedenkwaardige plek, de 2 Gemeenten in Irnsum, de bar-dancing in de jaren '70! We maken nu heel wat voetstappen maar hier liggen er ook heel veel! Klazien is hier in 45 jaar niet terug geweest en ging meteen op zoek naar de dansvloer Helaas, die was er niet meer. In 1977 is in 'De 2 Gemeenten' mijn verkering met Jan aan geraakt en we zijn nog steeds een stel. Onder het genot van een lekkere cappuccino halen we samen nog veel meer herinneringen op die we hier hebben beleefd.
Klazien merkte op dat we hier vroeger altijd een stempel  op onze hand kregen en kwam zo op het idee om hier onze kaart ook te laten stempelen! Geen officieel 'Jacobsstempel' maar wel voor ons één van grote waarde! 

Toen ging het op naar Akkrum. Onderweg moest de regenkleding aan. Zodra we die hadden aangetrokken was de bui over. In Akkrum kregen we zin in soep en terwijl we die aan het nuttigen waren ging het buiten flink regenen! Weer of geen weer, we willen door.  Opnieuw de regenkleding aangetrokken en dan is zo'n buitje best wel lekker.

Voorbij Nes richting Aldeboorn waren borden geplaatst met doorgang gesloten voor auto's, trekkers en fietsen. Onze conclusie was dat wij dan wel door konden lopen omdat voetgangers niet werden vermeld. Dat ging ook helemaal goed, lopen in de regen langs de Boarne, tot aan Aldeboarn. Daar stuitten wij op 'Werk in uitvoering' en een wit bord met rode rand. 'Oeps!' Wij hebben gedaan waar we goed in zijn.  Een onnozel gezicht trekken en gewoon doorgelopen. En hink-stap-sprong kunnen we ook heel goed. Gelukkig zo dus Aldeboarn zonder problemen bereikt!

Na Aldeboarn ging het richting Haskerdijken. We volgden eerst een weg waar we genoten van de mooie weidse uitzichten, het mooie Friese platteland. Onderweg de koeien gedag gezegd en tegelijkertijd kon mijn tas met schelp op de foto.  Ik wilde hem eerst niet mee nemen maar 'mooi' houden voor als we in Santiago aankomen. Klazien bracht mij op andere ideeën. De schelp moet mee, zichtbaar aan de tas! Het is een gebruiksvoorwerp en mag beschadigd aankomen. Dan heeft het een verhaal!

De weg naar Haskerdijken loopt langs een autoweg en is dus wel wat saai om te bewandelen. Eigenlijk moesten we de kapel van Dodo bezoeken maar dat hebben we overgeslagen. Dit tegen onze principes in maar ik begon de kilometers te voelen en zag wel naar het einde uit.
Maar voordat het niet leuk meer was, werd het weer ontzettend prachtig. We moesten halverwege de weg oversteken, rechtsaf een bos inlopen en daar het Dodopad volgen.
Zouden hier wolven lopen vragen we ons even af. Klazien merkt op dat zo'n wolf haar, met haar rode regenjas, wel voor Roodkapje zal aanzien. 'Nee' zeg ik 'Zet die illusie maar meteen uit je hoofd. Wij zijn 2 wandelende grootmoeders! Dat zie je meteen'

En dan raken wij  enthousiast over het prachtige bospad waar wij over heen mogen lopen. Wat een verrassing om halverwege een wegwijzer aan te treffen richting Santiago! Dit voelt helemaal alsof we op de goede weg zijn. 

Op naar Nieuwebrug waar we van een hele aardige mevrouw een stempel kregen en onze flesjes water mochten vullen.
Gewoon fink doorstappen en dan bereik je vanzelf Heerenveen. Bij de Parochiekerk van de Heilige Geest kregen we van een hele enthousiaste Pastoor onze laatste stempel van deze dag.

Heerenveen liepen we weer uit richting De Knipe. We eindigden, 40 km op de teller,  genietend van een mooie zonsondergang, onze wandel-dag bij Museum Belvédère. 
Dat wordt de volgende keer ons startpunt en daar kijken we beide alweer naar uit!

Naar Santiago de Compostella is het ca. 2948km
Daarvan hebben we nu 80 km gelopen
Nog 2868 km te gaan :-)